Mury miejskie Cittadella to jeden z nielicznych przykładów systemu obronnego z chodnikiem, który można nadal przechodzić, doskonale zachowanym w czasie i wciąż nienaruszonym. Jest to zatem jeden z najpiękniejszych systemów obronnych w Europie.
Ściany wznoszą się na średnią wysokość 14 metrów, ale w wieżach ustawionych na punktach widokowych można sięgnąć nawet 30 metrów. Mają kształt eliptyczny, rozwijają się na obwodzie 1461 metrów i mają średnią grubość około 2,10 metra. Ścianka 36 jest na przemian z wież o różnych rozmiarach: wież 4 odpowiednio do drzwi wejściowych 12, czworokątne wież 6 x 4 m w planie i o wysokości około 22 metrów, a 16 bardziej ograniczonej bazie torresini 6 × 3 metry na wysokość 15.
Odległość między każdym z tych elementów wynosi około 40 metrów, a każdy z tych interwałów ściennych jest zwieńczony attyką z 10 „Guelph” merlons z dwoma wygładzonymi stokami. W niektórych miejscach ze względu na remonty tylne są również merlony Gibellinowe lub merlony z jaskółczy ogonami.
Ściany są prawie bez fundamentów, a do ich podparcia zapewniają wały umieszczone wewnątrz i na zewnątrz, wykonane z materiału do przenoszenia dołów.
Wokół jest szeroki fosa zasilany przez wody źródlane, które kiedyś osiągnęły poziom, który pozwolił na życie obfitym rybom o podwójnej szerokości i głębokości prądu: służył jako obrona, gdy w średniowiecznej twierdzy drawby zastąpiły obecne mosty murarskie. Budowa ścian wymagała pracy wielu ludzi od kilku lat; początkowo ograniczała się do budowy obronnych struktur ziemi i drewna, do budowy wrót i fos. Wraz z serią kolejnych interwencji powstały prace murarskie. W pierwszej fazie odpowiadała instalacja czterech drzwi i prawie wszystkich wież i torresini, na których opierały się raczej niskie ściany; w drugim przewidziano podniesienie muru i jego ukończenie łukami i blankami.
Niedawna renowacja pozwoliła na bezpieczeństwo starożytnej ścieżki spacerowej, która pozwala zwiedzającym podziwiać miasto z niespotykanych dotąd i uprzywilejowanych punktów widzenia. Z powyższego wynika, że przestrzeń wewnątrz ścian, poprzednio zwana „ziemią”, jest zorganizowana na geometrycznym systemie szachownicy z typowymi rzymskimi drogami, osadzonymi na dwóch głównych osiach łączących cztery drzwi. Są one zorientowane według głównych punktów, skręcając na południe w kierunku Padwy, na zachód w kierunku Vicenza, na północ w kierunku Bassano i na wschód w kierunku Treviso. W kwadrancie północno-zachodnim, ze względu na występujące w ścianach wyrwy, zbudowano chodnik, który pozwala na kontynuację spaceru po ścianach.
